Wonen is een basisrecht, zou een basisrecht moeten zijn. Maar dan moet het betaalbaar kunnen, betaalbaar en degelijk. Wat is betaalbaar? Is wonen nog betaalbaar als je hele leven dient te draaien rond je woning en genoeg geld verdienen om die woning te kunnen financieren? Is dat dan geen moderne vorm van slavernij?

In de hoge middenklasse wordt het tegenwoordig als heel normaal gezien dat mensen heel hun leven lang met twee voltijds werken om hun (groot en vernieuwd) huis te kunnen blijven betalen.

In de lage middenklasse begint het steeds moeilijker te worden om iets deftig te kopen dus wordt er vaker iets gekocht waar nog werk aan is. Het pijnpunt hier is dan weer dat de bouwnormen bij verbouwingen zo enorm streng zijn geworden (en dan heb ik het niet over de dikte van de isolatie maar over de grote die een keuken, badkamer, kinderkamer,...) waardoor er ook weer een leven lang geleend moet worden waardoor ook deze mensen slaafs dienen te blijven werken om hun renovatielening af te betalen.

Het grote probleem dat ik bij het bovenstaande zie is dat mensen hun vrije keuze zwaar beperkt wordt. Wat als iemand met een hoge en lange lening problemen krijgt in het gezin en zich even zou moeten focussen op het gezinslid met problemen? Kan dit dan nog als we slaafs vast hangen aan onze leningen? Wat als iemand totaal uitgeput geraakt van zijn/haar werk, heeft die dan nog de vrijheid om ontslag te nemen en iets anders te zoeken als tegen het einde van de maand de hoge lening betaald dient te worden? Komt deze enorme druk die op de ouders ligt de kinderen van onze maatschappij wel ten goede? Op die manier leven wij voor ons huis in de plaats dat ons huis onze (woon)noden dient (zijnde een veilige en warme omgeving waar gezond eten in klaargemaakt kan worden, waar we 's avonds met het hele gezin gezellig bij elkaar kunnen zitten, waar we in een warm bed kunnen slapen 's nachts en waar we ons kunnen wassen met proper water).

Dan hebben we nog de mensen die zo goed als niet meer in de mogelijkheid zijn om een huis of appartement te kopen. Want laten we eerlijk zijn, het is tegenwoordig niet meer echt financieel voordeliger om een appartement te kopen ten opzichte van een huis. Waar moeten deze mensen heen? Naar de huurmarkt waar ook de huurprijzen onredelijk de hoogte in gaan? Naar de sociale woningen waar een steeds groter te kort aan is (vanwege de steeds groter wordende groep die niet meer terecht kan op de privé huurmarkt) en waar ook de regelgeving vaak onredelijk streng is (zoals een gezin met 4 kinderen dat alleen recht zou hebben op een huis met 5 slaapkamers terwijl ze daar niet eens naar vragen, ze vragen gewoon om in een veilig en gezond huis te kunnen wonen).

Waar komen veel van deze mensen uiteindelijk terecht? Als ze 'geluk' hebben kunnen ze een oud huis kopen dat niet in orde is wat veiligheid en basiscomfort betreft maar waar ze nooit iets aan kunnen veranderen omdat hun lening voor het huis op zich al te hoog is. De minder 'gelukkigen' komen in de illegale huurmarkt terecht met de huisjesmelkers waarbij ze nooit de kans hebben om te wonen in een veilige en gezonde woning.

Hoe kunnen we nog als maatschappij een ongereguleerde privé huizenmarkt verdedigen als dit het resultaat is? Een steeds groter wordend deel van de bevolking die zonder verwarming / met ongezonde beschimmelde muren / zonder proper water / met ongedierte / onder een lekkend dak / ... dient te wonen en daarnaast een groter wordend deel dat zijn/haar hele leven lang moet blijven presteren om de hoge lening nog te kunnen afbetalen (wat er voor onverwachts ook gebeurt in het leven, de lening afbetalen blijft één van de belangrijkste dingen, ook al zouden er andere zaken even eerst moeten primeren).

Laten we ook eens kijken naar onze steeds strenger wordende normen wat wonen betreft. Wie komt dit eigenlijk ten goede? Zo dient een gezin met drie kinderen 2 toiletten in huis te hebben, dienen we allemaal een redelijk omvangrijke keuken te bouwen (alsof je niet even goed kan koken in een klein keukentje), dienen alle kinderen een eigen slaapkamer te hebben, moet een badkamer groter zijn dan de plaats waar je een douche en een lavabo kan plaatsen, is dubbel glas niet genoeg maar moeten het ramen zijn met het nieuwste soort dubbel glas + de verplichte raamroosters, mag de badkamer niet in de keuken uitkomen maar moet er dan een gang tussen gebouwd worden,... Worden we daar echt allemaal gelukkiger van? Bepalen deze dingen nu echt ons geluksniveau? Dat lijkt me niet, zeker niet als dit ten koste gaat van de mogelijkheid om mensen te voorzien van een warme en gezonde woning. Ook als dit ten koste gaat van de mogelijkheid die mensen hebben om iets zinnigs te doen met hun leven...