Onderstaande tekstje heb ik deze keer niet zelf geschreven maar mijn dochter van 11.

Een mens die brandweer is of een muzikant.
Een mens die geen werk heeft want hij staat aan de straatkant .
Een mens die eenzaam is en bij niemand kan zijn.
Een mens die gelukkig is, iedereen heeft ergens pijn.

Maar weet dat er altijd iemand zal zijn.
Ook al lijken die dalen zo diep, ook al lijken die bergen zo hoog.
Iedereen heeft wel eens verdriet.

Iemand die in zijn verdriet blijft hangen zal geen vreugde meer zien.
Ik wil je moed geven om te blijven leven, om van deze aarde iets te maken van waarde.
Blijf jezelf trouw, maak jezelf licht.
Laten we nu alles geven dan gaan we blijven leven.