We horen het hier en daar wel eens, het trouwen met jezelf. Toen ik het concept voor het eerst hoorde, leek het mij vrij individualistisch, ik stoorde me er aan. Ik ben getrouwd met een fantastische man en is mijn plicht dan niet om vooral trouw te blijven aan hem? Om rekening te houden met zijn noden?

Nu ik mij er verder in heb verdiept, ben ik ervan overtuigd dat ‘trouwen met jezelf’ een absolute voorwaarde is om een gezonde relatie met anderen te kunnen hebben. Daarmee bedoel ik dan uiteraard niet dat je jezelf moet overladen met cadeaus, je tot over je oren verliefd moet worden op jezelf, dat je de absolute oppervlakkige narcist moet uithangen. Ik zou ook nooit promoten om met zijn allen lekker egoïstisch en individualistisch te gaan handelen, gelukkig worden we immers niet op ons eentje. Je kan best wel trouwen met jezelf én trouwen met iemand anders. Net zoals je van meerdere personen kan houden kan je ook gerust van jezelf én van andere houden.

Het concept nader bekeken: trouwen met jezelf. Trouw blijven aan jezelf, rekening houden met jouw noden, mild zijn voor de fouten die je maakte, jezelf vergeven voor de mistappen die je hebt begaan, van jezelf houden in goede én in slechte tijden, dicht bij jezelf blijven, er zijn voor jezelf als je dat nodig hebt. Zoals dit in elke goede relatie gaat: van jezelf houden én blijven houden. Het échte trouw zijn dus. Niet de ‘ik hou van jou en alleen van jou’ bullshit, dat is niet hetzelfde als trouw zijn. Want wat ga je doen als je dan toch van iemand anders gaat houden? Je huidige relatie verlaten? Jezelf in de steek laten? Want je kan maar van 1 iemand tegelijk houden? Nee dus, dat is allerminst trouw zijn. Je kan best trouw zijn aan jezelf én aan iemand anders, net zoals je trouw kan zijn aan meerdere (romantische) partners tegelijk.

Zo blijf je dus ook trouw aan jezelf, ook wanneer je daarbovenop van iemand anders houdt. Jouw noden blijven er toe doen, jezelf graag zien verdwijnt niet, je blijft jezelf aanmoedigen en je breekt jezelf niet af want dat doe je ook niet bij iemand waar je een gezonde relatie mee hebt.

Je zoekt ook niet langer naar die ene persoon die jou ‘compleet’ maakt, want je beseft dat je zelf al compleet bent, je bent goed zoals je bent en je aanvaardt jezelf totaal. Je gunt het jezelf om elke keer opnieuw de keuzes te maken die het beste bij jou passen, los van ‘wat hoort’. Je bent mild voor jezelf.

Het echte trouw zijn, het echte trouw zijn aan jezelf. Een noodzakelijkheid om ook trouw te kunnen blijven aan anderen. Je eigen noden ontdekken, aanvoelen, aanvaarden en hier naar handelen. Leren van fouten, jezelf graag zien ook als het even niet goed gaat. Een leven leiden dat bij jou past, zonder in een voorgekauwd rijtje te willen lopen.

Het zal vast geen gemakkelijk huwelijk zijn, dat huwelijk met jezelf. Het zal je naar onbekende paden leiden, weg van het voorgekauwde. Het zal je alles doen voelen wat je zou moeten voelen, alle leuke én niet leuke emoties, ten volle. Het zal je leven verreiken met leuke én pijnlijke ervaringen. Het zal je op vele vlakken meer onzekerheid brengen. De enige zekerheid die er dan is, is dit: jij bent er, voor jezelf, voor eeuwig en altijd, tot de dood je scheidt.