Ik heb mooie benen. Dat weet ik omdat mensen mij dat zeggen, zelf valt het me niet zo op. Als ik zelf naar mijn benen kijk dan geef ik ze wel gelijk, het valt me gewoon niet op omdat ik er niet zo mee bezig ben.

Ik heb dus mooie benen en mooie benen passen blijkbaar niet in brede broeken. Blijkbaar ben ik dan voorbestemd om skinny broeken te dragen en rokjes en shorts want anders `doe ik niets met mijn mooie benen`. Sommigen denken dat ze zo werden door het vele fietsen, anderen denken dat het een Deckers-gen is. Ik heb er zelf nooit echt over nagedacht, gezien ik er niet zo mee bezig ben.

Ik hou niet van skinny broeken, ze zitten niet comfortabel en mijn `3 kindjes later` buik valt er vaak te hard in op. Tot slot zijn ze vaak te warm. Het kan dus best zijn dat ik `het geluk heb dat ik zo`n broeken kan dragen` en dat `er vrouwen genoeg zijn die zoiets wel willen dragen maar daar de benen niet voor hebben`. Het kan me eigenlijk niet veel schelen, ze zitten niet goed dus ik draag ze liever niet.

Wat me onlangs wel opviel was dat niet iedereen mijn benen mooi vindt en dat dan, zeer duidelijk, dienen te melden. Ik begrijp niet goed waarom. Als ik nu zelf zou stoefen of pronken met `mijn mooie benen`, dan zou ik zo`n reactie nog wel begrijpen, maar zo gaat het dus niet.

De eerste keer dat ik dit opmerkte was ik op school, met blote benen. Al mijn vrouwelijke collega`s hadden blote benen, het was een warme dag, de grote vakantie was nog niet helemaal gedaan. We stonden in een halve cirkel toen een iets oudere collega bij ons kwam staan. 1 voor 1 keek ze ons aan en gaf ze een compliment over hoe mooi mijn collega haar benen wel niet waren. Tot ze bij mij was beland, ze keek naar mijn benen en zei niets en wandelde terug weg. Raar toch? Al gebeurde er wel meer rare dingen in die school, er hong altijd wel een rare sfeer.

Onlangs was ik op een feest en sprak een iets oudere dame mij aan. Ze vertelde mij dat ik toch ook weer zo`n smalle benen heb, net zoals mijn kinderen, dat dit toch iets van de Deckers familie moet zijn. Ik had nog nooit nagedacht over hoe smal, of niet smal, de benen van mijn kinderen zijn dus ik reageerde niet echt veel. Ze vertelde wel dat mijn benen nu wel niet zo smal (meer) zijn. Dat zal allicht niet, sinds ik getrouwd ben is er dan ook 10 kilo bijgekomen, het zou maar een gek zicht zijn als mijn benen even smal waren gebleven. Dus ik knikte instemmend, ze waren inderdaad niet meer zo smal als die van mijn kinderen, al een geluk. En toen volgde de opmerking dat `smalle benen toch echt nooit mooi zijn, dan zie je minder een vorm, dan zien ze eruit alsof ze gaan breken`. Zo`n smalle benen heb ik dus nu ook weer niet, vind ikzelf, ik vond het maar een rare opmerking.

Nu zit ik me hier af te vragen waarom mensen toch zo bezig zijn over mijn benen? Ik ben mijn benen heel dankbaar voor alles wat ze voor mij doen, voor hun schoonheid maar vooral voor hun fitheid. Ik vraag me af of er een benen schoonheidsideaal is waar iedereen aan wil proberen te voldoen, net zoals de platte buik en het rimpelvrij gezicht en weet ik veel wat nog allemaal. Zijn mensen daarom zo bezig met mijn benen? Diegenen die complimenten geven omdat ze bewondering hebben, diegenen die nare opmerkingen maken uit jaloezie of misschien uit protest tegen het algemeen benen-schoonheidsideaal?

Uiteraard vraag ik me dan af of ik dat ook doe, mij focussen op uiterlijke kenmerken van anderen waar ze eigenlijk zelf niet eens echt mee bezig zijn? Uit bewondering of uit jaloezie? Ik ga er op proberen te letten.