Mijn man en ik worden wel eens extreem links genoemd. Ook wel hippies, van die groene jongens,… er zijn wellicht nog veel termen die ik vergeten ben.

Mijn schoonbroer en schoonzus worden wel eens extreem rechts genoemd.

Mijn man en ik zijn alle twee volledig gevaccineerd tegen COVID, mijn schoonbroer zijn gezin is niet gevaccineerd tegen COVID.

En toch hebben we in essentie veel gemeen:

We willen het beste voor ons gezin, we willen dat onze kinderen vrij kunnen opgroeien (en ademen), we willen onszelf kunnen ontwikkelen zonder vast te hangen aan allerhande regeltjes en wetjes, we willen echt kunnen leven in de plaats van dag in dag uit werken om dan nog maar amper toe te komen, we willen onze mening kunnen zeggen zonder hierop afgestraft te worden, we willen geen slaaf worden van de consumptiemaatschappij, we willen weten dat er een vangnet is voor ons voor moest er toch eens iets gebeuren, we willen dat onze kinderen degelijk onderwijs krijgen,… .

Het probleem is niet dat we op sommige vlakken verschillen, het probleem is dat onze verschillen zo worden uitvergroot en zo worden gebruikt dat we tegengestelden lijken, terwijl we dat niet zijn.

Ik ben ingeënt tegen COVID maar ik ben niet helemaal voor vaccins, ik mag gerust ook in vraag stellen of zo’n vaccin wel nodig / nuttig is. Ik mag mij ook gerust zorgen maken over de bijwerkingen en lange termijn effecten.
Mijn schoonzus is niet ingeënt tegen COVID, ze wordt een anti-vaxxer genoemd. Zeer onterecht lijkt mij. De andere vaccins hebben de kinderen wel gehad, zou een anti-vaxxer haar kinderen laten vaccineren tegen kinkhoest?

Het is niet zwart en niet wit, het is grijs. Wij zitten niet links en zij zitten niet recht, we zitten samen ergens daartussen. Maar de nood om toch in extremen te denken ergert mij wel, het zet ons tegenover elkaar in de plaats van naast elkaar, het doet uitschijnen dat er een strijd is tussen wie gelijk heeft en wie niet.

Zonet kreeg ik een uitnodiging voor mijn vierde vaccin tegen COVID. Het voelt niet goed om mij nog eens met iets chemisch te laten inspuiten. Inmiddels ben ik al drie keer heel ziek geweest van het vaccin en de keer dat ik corona had was ik niet zo ziek. Ik weet het, die redenering is zeer kort door de bocht, maar daar gaat het nu niet over. Het punt is dat ik besloot om dit vaccin deze keer wel te weigeren. Misschien, als ik merk dat de nood tot een hogere vaccinatiegraad voor COVID weer groter wordt dat ik me wel laat vaccineren, maar nu doe ik dat dus niet.

Ik zou er voor kunnen kiezen om niet op te dagen voor het vaccin, al vind ik dat niet zo netjes. Dus ik ga flink naar de site en kan daar kiezen tussen mijn vaccin accepteren (en accepteren dat ik de risico’s begrijp), mijn afspraak verzetten naar ten laatste begin oktober of aangeven dat ik nooit een COVID vaccin zal aanvaarden.
Wat zijn dat nu voor keuzes? Dus ik moet mezelf klasseren als een anti-vaxxer of braaf luisteren (wel op eigen risico natuurlijk). Ik moet mezelf rechts of links plaatsen, zwart of wit, er is geen grijs, er is geen midden.

Net als bij de vluchtelingencrisis: of ik stem links en ik ben voor de verwelkoming van vluchtelingen (en doe alsof hier ook helemaal geen problemen mee zijn) of ik stem rechts en ik ben tegen vluchtelingen (en wordt een racist genoemd). Zo werkt het toch helemaal niet?       
Ik ben voor het helpen van onze medemens EN we moeten durven zien welke uitdagingen dit met ons meebrengt EN we moeten hier open over kunnen communiceren EN we moeten open het debat kunnen aangaan over welke beperkingen we eventueel zetten op de vluchtelingenstroom ZONDER uitgemaakte te worden voor racist of hippie. Grijs dus, niet zwart, niet wit.

En dan is er de klimaatcrisis: Ik zie heel goed hoe zeer dringend het is om de klimaatcrisis NU aan te pakken (als we al niet te laat zijn, laat ons hopen, heel hard hopen) wat niet wil zeggen dat ik meteen mijn auto weggooi, nu de belofte doe om nooit meer te vliegen en nooit in mijn leven nog een stukje vlees te eten. Want hoewel ik wellicht nooit meer zal vliegen en zo vegan mogelijk eet, ook daar is er geen zwart of wit, ook daar gaat de discussie vele vele en vele verder dan ‘pro natuur’ of ‘pro onze economie / onze vrijheid’. Waanzin! Alsof onze vrijheid, de economie en de natuur drie gescheiden zaken zijn waartussen je kan kiezen.

Een vijftal jaar geleden was ik zeer gedreven les aan het geven en de conclusie van de hele les en het hele onderzoek dat ik toen met mijn leerlingen had gevoerd was dat er drie hele grote problemen zijn in de wereld: de klimaatcrisis, de groeiende polarisatie die ervoor zorgt dat mensen onderling gaan ruzie / oorlog maken in de plaats van samen te strijden voor dat wat we eigenlijk allemaal willen en de groeiende kloof tussen arm en rijk.

Laten we nu eens komaf maken met die polarisatie zodat we onze raakvlakken kunnen terugvinden en samen oplossingen kunnen bedenken tegen de opwarming van de aarde, voor het behoud van onze natuurlijke leefomgeving, tegen het uitbuiten van onze natuurlijke grondstoffen door de aller rijksten, tegen het uitbuiten van onze werkkrachten, voor meer vrijheid voor iedereen zodat ook onze kinderen later vrij kunnen ademen, letterlijk en figuurlijk.